Cāiēta, cāiētē

betekenis & definitie

ae, f.; ēs, f.

1. voedster van Aeneas.
2. stad en druk bezochte haven op de grenzen van Latium en Campanië, waar volgens de sage de min van Aeneas begraven was, tegenw. Gaëta.

Daarv. Cāiētānus, Cajetaans, bij C.