I. zich naar weerskanten neigend, ambiguo inter marem ac feminam sexu infans, hermaphrodiet, Liv. ambigua Salamis, een tweede gelijknamig Salamis, Hor.; in ’t bijz., een dubbele of verschillende gedaante aannemend of hebbend, lupus, weerwolf, Ov., virgo, Sirene en Sphinx, Ov., viri, Centauren, Ov.
II. overdr.,
a. twijfelachtig, onzeker, pass., haud ambiguum regem alterum meā morte faciam, Liv.; subst., ambiguum, i, n. het twjjfelachtige, onzekere, twijfel, onzekerheid. | act., = met zich zelf oneens, weifelend, besluiteloos.
b. (van de rede) dubbelzinnig, voor verschillende uitlegging vatbaar, in ’t alg. onduidelijk, duister; subst., ambiguum, i, n. dubbelzinnige uitdrukking, dubbelzinnigheid.
c. dubbelzinnig = niet te vertrouwen, onzeker, twijfelachtig, in ’t alg., ictus (worp), Liv., fides, Liv. | in ’t bijz., ager (met betrekking tot het bezit), Liv.; onzeker (met betrekking tot de uitslag), hachelijk; bedenkelijk (wat betreft toestand en werking).
