(dialecten), de talen (dialecten) die in de Oudheid nog vóór de verschijning van het dialect van Rome resp. Latium (het „Latijn”) als overheersende taal in het huidig Italië gesproken werden en daar inheems waren; met name het met het Lat. verwante Faliskisch en voorts de Oskisch-Umbrische taalgroep, welke ook reeds vroeg als taal is uitgestorven (echter in bep. elementennog na Chr. voortbestond, ten bewijze opschriften in Pompeji e.a.).
Behalve de I. t. bestonden er in de Oudheid nog andere talen in Ital.; zo in het Z. het Grieks, in Toscane Etruskisch, in Boven-Italië Gallisch, verder diverse zgn. prae-Italische talen.
