1 m. en v. schreeuwlelijken (iem., die lelijk schreeuwt b.v. bij het zingen; iem., die hinderlijk luid spreekt; scherts. een klein kind; iem., die misbaar maakt, die heftige grote woorden gebruikt): die schreeuwlelijk v. e. jongen! wat e. schreeuwlelijk v. e. haan! die schreeuwlelijk daar op straat; stop dien schreeuwlelijk in bed; die verachtelijke schreeuwlelijken;
2 bn. (schreeuwend lelijk): een schreeuwlelijk behang.
