m. -s; in bet. 1 ook matadores; Sp. (Lat. mactator = doder): eig. iem., die doodt;
1. stierendoder: men zegt in Spanje niet matador, wel espada;
2. bij overdracht: iem. van hoog aanzien, van rang, van talent enz.: in die dichterkring de matador;
3. een hoofdtroef, in ’t ombre- en quadrillespel; spadille, manille en basta zijn de hoogste matadors.
