Het komt voor dat een snob vrienden heeft. In zijn vriendenkring heerst een gemengde atmosfeer van gedistantieerde eerbied (of zelfs idolatrie, die hij natuurlijk veracht) en dogmatische tirannie. Wees wreed of apathisch tegenover uw vrienden (zo behoudt u uw reputatie), naar gelang het u uitkomt. Een snob is ook niet lastig, zoals het in de volksmond heet: hij is kieskeurig! Is kwaliteitsbewustzijn soms een zonde?!
Al lijkt hij een benijdenswaardige gelukzoeker, de snob heeft niet veel geluk in de liefde: zijn onbevredigde hang naar perfectie laat zijn emotionele leven steeds weer op de klippen lopen. ‘Liefde,’ zegt Barbey d’Aurevilly, ‘betekent altijd afhankelijk zijn, de slaaf van je verlangen.’ Hij treft nu eenmaal weinig ‘medemensen’ aan van zijn eigen niveau. Zijn haast manische gewoontes en zijn onvriendelijke, feodale optreden zijn in de ogen van de massa natuurlijk twee ergerlijke factoren. Als u toch een relatie hebt, beleeft u die natuurlijk als Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir. Hoe dan ook, zorg ervoor dat men afstand houdt! De heldin in Dessous de canes d’une partie de whist van d'Aurevilly, hertogin de Stasseville, is zo snob en koud dat de mensen beginnen te hoesten. Hij beschrijft haar als een gepolijste, scherpe ijspegel. Prinses Alice de Bade irriteerde zich nogal a propos het Maylering-drama, ze was in feite jaloers op de enorme belangstelling die deze affaire teweeg had gebracht. Geschikt merkte zij op: ‘L’amour, voyons, mais nous devons laisser 5a aux pauvres!’ Anderzijds zei hertog Francois de La Rochefoucauld al: ‘Scheiding dooft zwakke gevoelens uit, sterke wakkert zij aan.’
Dit is overigens niet de enige reden waarom een snob meestal geen kinderen heeft. De voortplanting heeft volgens hem iets dierlijks. Je weet immers nooit wat er van kinderen terechtkomt. Ze zijn net als gezelschapsdames: later kunnen ze van alles over uw privé-leven voor geld aan de openbaarheid prijsgeven: dat u twee flessen champagne per dag dronk, dat u - helemaal per ongeluk - serviesgoed placht mee te nemen uit hotels, dat u zich af en toe onhoffelijk gedroeg! Vergeet niet hoe het leven van Marlene Dietrich na haar dood door bloeddorstige uitgevers openbaar is gemaakt, met de hulp van haar huichelachtige personeel en haar eigen dochter!
Dus als u al kinderen hebt, stuur ze dan meteen naar een internaat in het buitenland (ook hier is Zwitserland sterk aan te bevelen) of ontdoe u op een andere manier van ze. U moet uw eventuele nakomelingen ook onterven, opdat ze op eigen benen leren staan. Ook lord Byron waarschuwt in zijn brief aan Augusta Leigh: ‘Daarom heb ik het grootste respect voor Hero- des...’ En hij heeft een hekel aan het reizen in gezelschap van kinderen, ‘of men zou een wurger mee op reis moeten nemen.' ‘Kinderen,’ zegt Roger Kempf in Dandies, ‘zijn onesthetische indringers.’ Charles Baudelaire vergelijkt de paring zelfs met foltering of een chirurgische ingreep. Maar zijn verantwoordelijkheid als peetvader vat de snob beslist serieus op. Hij geeft zijn favoriete petekind altijd een cadeau waar ze wat aan heeft, bijvoorbeeld een rekening op een Zwitserse bank.
