Het ouderlijk huis van de snob ligt in een deftige provincie. Best mogelijk dat hij in het nostalgische vakantiehuis van de familie geboren is, op een Fries eiland met heftige rukwinden. Hoe dan ook, het valt aan te bevelen om in een zomerhuis geboren te zijn. Misschien leefde hij nogal afgezonderd, wat een verklaring kan zijn voor zijn welhaast pathetische hooghartigheid. Misschien werd hij ook alleen maar gruwelijk verwend en had hij geen concurrentie van broers of zusjes. Maar één ding is zeker: hoe jonger u tot de ontdekking komt dat u iets bijzonders bent, hoe overtuigender u zult optreden, en des te eerder bereikt u uw doel.
Een bepaald opleidingsniveau is absoluut noodzakelijk; een universiteit in een provincieplaats of congresstad met een Franse atmosfeer, waar belangrijke langlopende, historische verdragen zijn gesloten, of in een voorname Europese metropool, zijn stijlvolle voorbeelden van de traditionele smaak. Gestudeerd heeft de gemiddelde snob niet meer dan u en ik. Maaide studie moet iets met kunst te maken hebben, zoals het Duitse expressionisme of de Vlaamse literatuur in de negentiende eeuw. Ook Scandinavische archeologie doet het altijd goed. Dus niet iets commercieels, geen politiek ofwetenschap.
Na het baccalaureaat betrekt u een stijlvolle garconnière of vrijgezellenwoning met een benijdenswaardig uitzicht op een verlichte triomfboog of een of ander gotisch gebouw. Of u nu Nederlander of Belg bent, het staat vast dat gezantschappen, congressteden, ambassades, consulaten en andere diplomatieke kringen een eigenaardige aantrekkingskracht uitoefenen op snobs van alle nationaliteiten. De snob heeft een zekere voorkeur voor landen met een serieuze monarchie [met een stamboom waarin veel oud bloed is vergoten: de Oranjes en de Sak- sen-Coburgs ontbreekt het aan verleden), met een sterke en gezonde dynastie [maar een paar hiaten in de stamboom is juist weer chic).
