Sinustoon

betekenis & definitie

De sinustoon (Lat. sinus, kromming) is een toon die ontstaat bij een enkelvoudige trilling volgens een bepaalde frequentie: de meest elementaire bouwsteen van klank. Grafisch weergegeven is een sinustoon een enkele golvende lijn, terwijl een normale toon uit een wirwar van golvende lijnen bestaat. Doordat de sinustoon geen boventonen heeft, klinkt hij 'kaal'. Een elektronische frequentiegenerator kan hem bij benadering laten klinken, maar eigenlijk is hij zuiver theoretisch. Componist Ryioji lkeda gebruikt de sinustoon in zijn composities en klankinstallaties.