Giuseppe Torelli (Verona 1658-Bologna 1709) was een Italiaanse vioolvirtuoos, leraar en barokcomponist van een overwegend instrumentaal oeuvre.
Hij ontwikkelde de concertvorm waar een generatie later Vivaldi in heel Europa furore mee zou maken. Torelli is vrijwel zijn hele loopbaan betrokken geweest bij de San Petronio-basiliek in Bologna, afgezien van de vier jaar die hij aan de hoven van Ansbach, Berlijn en Wenen doorbracht. In zijn Duitse jaren zette hij Johann Sebastian Bach op het spoor van de nieuwe concerto-vorm. Torelli was in Bologna gestart als 'suonatore di violino' bij de Accademia Filarmonica, maar al snel toegetreden tot de Cappella Musicale van de basiliek.
Toen dat orkest in 1696 wegbezuinigd werd, was dat voor Torelli het moment om naar het buitenland te gaan . Na vier jaar hield hijhet voor gezien en wilde hijterug, op doktersadvies 'vanwege mijn verdomde hypochondrie en melancholie, die me hevig kwelt, hoewel ik oog als een prins'. Het drastisch gereorganiseerde San Petronio-orkest ontving de beroemde musicus met open armen en zonder knellende arbeidscontracten. Door tijdgenoten werd hij getypeerd als 'volgzaam en bescheiden, maar ook een erudiet en welbespraakt'.Waren Torelli's eerste vier bundels met kamermuziek sonates, sinfonia's en concerten bedoeld voor enkelvoudige bezetting, toen hij eenmaal voor trompet en strijkers componeerde, kwam hij door het verschil in timbre en door de enorme nagalm van de San Petranio, tot concerterende technieken, met ritornelli en tonale en ritmische contrasten, die in de Concerti van opus 8 hun definitieve beslag kregen.
Oeuvre
1 oratorium; 8 bundels kamermuziek en concerten voor wisselende bezettingen.
