Een Big Band is een jazzorkest waarvan de blazerspartijen meervoudig bezet zijn. Een big band bestaat uit een ritmesectie (piano, bas, drums, gitaar) en een melodiesectie (saxofoons, trombones, trompetten).
Het was het idee van de Amerikaanse orkestleider Paul Whiteman om voor de 'zwarte' jazz een plek te veroveren in de 'serieuze' concertzalen van de blanke muziekcultuur. In 1924 organiseerde hij een legendarisch concert in de Aeolian Concert Hall in New York, waar hij een big band van 23 musici bijeenbracht voor o.a. de première van George Gershwins Rhapsodie in Blue met de componist aan de piano. Het stuk is nog altijd een hit op podia van klassieke muziek. Ook La création du monde van Darius Milhaud, in 1923 geschreven onder de indruk van de jazzy big band 'sound', is nog altijd een zeer geliefd werk. De stijl uit de beginjaren van de big band, een combinatie van dixieland en elementen uit de klassieke muziek, noemde Whiteman 'symfonische jazz'. Van de vele big bands die in de hierna volgende periode van de swing werden opgericht zijn die van Duke Ellington en Count Basie de beroemdste. De titels 'Duke' (hertog) en 'Count' (graaf) zijn een ironische verwijzing naar een fictiefkoninkrijk dat vanuit het zwarte Harlem gecreëerd werd. Hoezeer de muziek voor big band en hun 'adellijke' musici verbonden raakten met het klassieke muziekcircuit blijkt o.a. uit het feit dat zelfs de Carnegie Hall in New York, blanke muziektempel bij uitstek, werd veroverd.
