de goden der Germanen zijn ingetogener dan die der Grieken; zij plegen geen maagdenroof, noch gaan ze huwelijken aan met de bewoners van Midgard; geen achterdocht stoort bij hen den huiselijken vrede, ze zijn echter onmatig in het drinken evenals al de volken van het noorden. Maar ze kennen geen wijn, en geen Ganymedes biedt hun in gouden schalen den geurigen nectar aan; ze drinken het gegiste sap der berken (berkenwijn), gemengd met honingdrank of mee.
Bij hun drinkmalen is de zucht naar wijsheid kennelijk in de raadsels, die ze elkaar opgeven. Ze kennen luiheid noch vadzigheid, de heele Noordsche mythologie is vol van werkzaam leven, daden gaan bovenal. Niets stoort hun rust en vrede, maar de verraderlijke dood van Balder, door een list van den boozen Loki, brengt algemeene treurnis, verder worden zij belaagd door de Reuzen, die ook al door Loki tegen hen zijn opgezet, en de Godenschemering of Wereldbrand verdonkert hun blijheid in de verre toekomst. Naar den aard van het barre Noorden zijn ook deze goden; storm en sneeuwjacht, hagel en ijzel, nevel en mist strooien somberheid om hen heen, maar deze somberheid gaat gepaaid met ernst en verhevenheid.
