(Godgeleerdheid), de op de goddelijke Openbaring berustende wetenschap van God en van de schepselen, voorzoover zij met God in verband staan. Zij wordt verdeeld in 1. fundamenteel- en 2. dogmatische theologie.
De eerste handelt over de fundamenten, waarop de Th. en de godsdienst steunen: het feit der goddelijke Openbaring en de wijze, waarop deze aan de menschen gegeven en door de menschen ontvangen wordt.
De tweede handelt over de verschillende geloofswaarheden, die door de Kerk te gelooven worden voorgesteld. Op haar beurt wordt zij verdeeld in
a. theoretische (eigenlijk gezegde dogmatische) Th., die de waarheden beschouwt onafhankelijk van het menschelijk handelen, en
b. de praktische Th., die de menschelijke handelingen aan de theoretische waarheden toetst (moraal, ascese, mystiek en kerkelijk recht).
Verder onderscheidt men, rekening houdend met de wetenschappelijke methode, die gevolgd wordt:
1. positieve Th., die uit de bronnen der Openbaring het bestaan van de waarheden bewijst; en 2. de speculatieve (scholastieke) Th., die met behulp van de wijsbegeerte eenig inzicht in de geloofswaarheden tracht te verwerven en ze tot een geheel systematiseert. Zie ook Scholastiek.
