Excommunicatie

betekenis & definitie

de kerkelijke → censuur, waardoor een gedoopte buiten de gemeenschap der geloovigen wordt gestooten, in dien zin, dat hem bepaalde geestelijke gunsten, rechten en voorrechten worden ontnomen. Hij blijft echter lid van de Kerk. Men onderscheidt geëxcommuniceerden, die geduld en die vermeden moeten worden. De eersten worden uitgesloten van de → Sacramenten, → aflaten, openbare gebeden der Kerk, kerkelijke begrafenis, peterschap (zie Peter), → wijdingen, actief en passief kiesrecht en, zoo zij geestelijke zijn, ook van het toedienen der Sacramenten. De laatsten, ook vitandi genaamd, komen minder voor en verschillen hierin van de eersten, dat zij zoo mogelijk effectief verhinderd moeten worden de godsdienstoefeningen bij te wonen, als zij dat toch zouden willen doen. De excommunicatie wordt opgeheven door → absolutie in of buiten de biecht, gewoonlijk door dengene, die haar heeft uitgesproken. Het doel van de E. is de zondaars tot inkeer te brengen en den geloovigen ergernis te besparen.