(Ned. recht) is verzekering tegen de gevaren ter zake van een zeereis, zooals verzekering van het schip (casco-verzekering), van over zee te vervoeren goederen en van de met die goederen te maken winst. Men zie ook ➝ Behouden-varenverzekering.
De polis behoort nauwkeurige gegevens te bevatten omtrent het schip, de plaats, waar de goederen worden ingeladen, de plaats van bestemming, de waarde van het verzekerde schip, e.d. Het verzekerd voorwerp kan zijn verzekerd voor de geheele reis (heen- en terugreis) of een gedeelte ervan, maar ook voor alle reizen gedurende een bepaalden tijd.
De gevaren, waaraan het schip of de goederen bloot staan in de havens en op de kade, zijn doorgaans onder de verzekering begrepen, ook in landen waar men aan het begrip „zeeverzekering” een beperktere beteekenis toekent, zooals in Frankrijk, Duitschland en Engeland. Zijn de verzekerde goederen of is het verzekerd schip vergaan (door zeeschade bedorven, enz.), dan is, indien het verlies drie vierden van de verzekerde waarde uitmaakt, abandonnement mogelijk, waarbij de verzekerde de goederen of het schip, of de restanten daarvan, aan den verzekeraar afstaat tegen uitkeering van de verzekerde som.Het Ned. Wetb. van Koophandel behandelt de z. in titel 9 en 11 van Boek 2. Lit.: Molengraaff, Leidraad; Dorhout Mees, Verzekeringsrecht; Nolst Trenité, Zeeverzekering (in: Nederlandsch Assurantierecht); Ripert, Droit Maritime (III).
Ariëns.
Voor België gelden dezelfde beginselen. De bepalingen betrekking hebbende op de zeeverzekering, maken het voorwerp uit van Boek II Titel VI van het Wetboek van Koophandel.
Lit.: Smeesterz en Winkelmolen, Droit Maritime et Droit Fluvial (III 21938, nr. 931-1144).