Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 08-01-2020

Zeefbeen

betekenis & definitie

(Lat.: os ethmoidale), een reeks van cellen gevuld met lucht, gescheiden door dunne beenwandjes, gelegen in den schedel tusschen voorhoofdsholte en wiggebeensholte. Zie ook het art. ➝ Schedel (a, 4°).

Ontsteking van het z. Men onderscheidt een acute en chronische ontsteking. De oorzaak van de acute ontsteking is meestal verkoudheid of griep. Verschijnselen: pijn vooral achter het oog, slijmetteruitvloed uit den neus. Chronische ontsteking geeft dezelfde verschijnselen, waarbij dan zeer vaak een neuskeelholtecatarrh komt. Soms zijn de ontstekingen van het zeefbeen gecompliceerd door afwijkingen in de orbita, gezichtsstoornissen, enz. Nelissen.

< >