of wolfraam, chemisch element, metaal, teeken W, atoomgewicht 184,0, rangnummer 74; smeltpunt 3.370° C, kookpunt 5.900° C, soortelijk gewicht 19,3. In de zesde kolom van het → periodiek systeem thuishoorend, met molybdeen en uraan een natuurlijke familie vormend.
Het treedt gewoonlijk zeswaardig op als zuurvormend element; het wolframtrioxyde of wolframzuuranhydride, W03, vormt met bases de kleurlooze, goed kristalliseerende wolframaten. W. komt voor als → scheeliet (calciumwolfrainaat) en als → wolframiet (ijzer-mangaanwolframaat); de belangrijkste vindplaatsen liggen in China, Japan en Birma, minder belangrijke in de Ver.
Staten, Portugal en Spanje. Door zijn bijzonder hoog smeltpunt, hetwelk onder de elementen slechts door koolstof overtroffen wordt, is w. het aangewezen materiaal voor den gloeidraad in electrische gloeilampen.
De groote technische belangstelling heeft gemaakt, dat physische eigenschappen als smeltpunt, dampspanning, geleidbaarheid voor warmte en electriciteit, soortelijke warmte, stralingsvermogen van deze stof met een grondigheid bestudeerd zijn, zooals men overigens alleen nog bij water aantreft. W. wordt verder gebruikt in gelegeerde → staal-soorten.
Van de verbindingen vindt het Carbide WC toepassing als „hardstof” (→ Hardheid); het wordt daartoe met cobalt tot een vaste massa samengesinterd, welke onder diverse namen (widia, carbaloy) in den handel komt. Zernike.