(Gr. molubdos = lood), een der 92 scheik. elementen. Chemisch symbool Mo. Het is een zilverwit metaal met de volgende physische constanten: atoomgewicht 96; atoomnummer 42; dichtheid 10,2; smeltpunt 2560° C.
De voornaamste ertsen, waaruit het gewonnen wordt, zijn molybdeenglans (MoS2), hetwelk vnl. in Australië, wulfeniet (PbMoO4), hetwelk vnl. in Noord- en Midden-Amerika gevonden wordt. Uit MOS2 wordt het metaal gewonnen door roosten bij 600° C en reductie van het daarbij gevormde oxyd met koolstof, in speciale gevallen ook met waterstof bij resp. 1300° C en 1000 ° C.M. wordt voor het grootste deel gebruikt in de staalindustrie, daar het in staat is de techn. eigenschappen van staal te verbeteren; daarnaast ook in de gloei- en radiolarapenindustrie voor haakjes, roosters, anoden, kathoden e. d., wegens zijn hoog smeltpunt, zijn gemakkelijke ontgassing en de betrekkelijk goede mechanische bewerkbaarheid. Ook voor electrische ovens wordt molybdeendraad gebruikt.
Lit.: E. Pokorny, Molybdan (1927).
v. Liempt.