Haven, buiten de douanegrenzen gelegen, zoodat goederen vrij van rechten kunnen in- en uitgevoerd worden. Van douane-oogpunt kan men ze dus als een stukje buitenlandsch gebied beschouwen, dat echter binnen de politieke grenzen van het betreffende land is gelegen. Bij het overschrijden der fiscale grenzen zijn douanerechten verschuldigd.
De eerste v. dateeren van de middeleeuwen (Livorno 1547 „porto franco”, later Triëst, Genua, Venetië, Gibraltar e.d.) en beoogden den wereldhandel in stapelproducten naar die geprivilegieerde plaatsen te trekken.
Op het einde van de 18e en in de eerste helft van de 19e eeuw werden v. ingesteld ten behoeve van een ongestoorden doorvoerhandel, zooals Lübeck (tot 1868), Bremen en Hamburg sedert de totstandkoming van den Zollverein, welke steden echter in 1888 bij het Duitsche douanegebied werden ingelijfd. Men heeft toen een bepaald gedeelte dier havens gereserveerd, waar goederen konden worden opgeslagen en verwerkt zonder dat men eerst alle douaneformaliteiten vervult. Soms is de opslag wel en de verwerking niet toegestaan (zgn. Freibezirke). Het wonen in v. is verboden. Een v. kan met een groot entrepôt worden vergeleken. Snel.