1° Vervoerdocument, waarvan gebruik wordt gemaakt bij het vervoer te land. Ned. recht. De v. is gericht aan den geadresseerde en wordt onderteekend door afzender of expediteur (art. 90 W. v. K.).
De v. vertegenwoordigt de goederen niet en geeft op zichzelf geen recht tot het in ontvangst nemen van de goederen. Voor stukgoederen beneden 500 kg kan een ➝ adreskaart worden gebruikt, een v. in vereenvoudigden vorm.Belg. recht. Hier geldt dezelfde begripsomschrijving als voor Nederland. Het gebruik van een v. is in beginsel niet verplichtend, daar hij slechts als bewijs strekt van de overeenkomst, tusschen den verzender en den vervoerder aangegaan, en van de verklaringen, die hij inhoudt. De v. kan op naam zijn of aan order. In dit geval wordt hij door endossement overgedragen als ware hij een echte wisselbrief. Rondou.
Voor den bij het spoorwegvervoer gebruikelijken internationalen v., zie ➝ Berner Conventie (3°); Vervoerdocument.
2° Bij de binnenvaart gebruikt men in Ned. een v. of ➝ beurtvaartadres.