1° Friedrich Theodor, Duitsch laat-romantisch dichter en wijsgeer van Hegeliaansche inspiratie. * 30 Juni 1807 te Ludwigsburg, † 14 Sept. 1887 te Gmunden. V. heeft, naast zijn waarde als luchthartig, liberaal sceptisch humorist en strijdlustig letterkundig criticus, vooral beteekenis als theoreticus der aesthetica.
Voorn. werken: Aesthetik (1847 vlg.); Kritische Gänge (1844 vlg.); Mein Lebensgang (1846 vlg.); Faust III (parodie; 1862); Epigramme (1867); Auch Einer (philosophische roman; 1879); Lyrische Klänge (1882). — Lit.: O. Keindl, F. T. V. (1907); Klaiber, V. (1920); H. Glockner, V. und das 19e Jhdt. (1931); C. Volhard, Zwischen Hegel und Nietzsche (1932); W.
Helmich, V. und C. F. Meyer (1934); J. Oswald, F. T. V. als Dichter (1896). Baur.
2° Duitsch geslacht van beeldhouwers en messinggieters (roodmessing en geelkoper), afkomstig uit Neurenberg. Herman († 1488) is de grondlegger van het atelier: doopvont te Wittenberg. Vooral zijn zoon Peter (* ca. 1455, † 1529) is met Veit Stoss en Adam Krafft de sterkste vertegenwoordiger van de Renaissance in Neurenberg. Samen met zijn zonen Herman en Peter werkte hij aan het beroemde Sebaldusgraf in de Sebalduskerk te Neurenberg (tusschen 1508 en ’19): hierbij blijft de vader een Gotieker, de zonen zijn zuivere Renaissancisten. Verder is bekend van Peter V. den Ouderen: het grafmonument van aartsbisschop Ernst van Saksen (dom te Maagdenburg) en de beelden van Artus van Engeland en Theodorik aan het grafmonument van keizer Maximiliaan te Innsbruck.
Lit.: S. Meller, P. V. der altere und sein Werkstatt (1925); Feulner, P. Vischers Sebaldusgrab (1924).
p. Gerlachus.