(handelsecon.) is het papier, door het enkel vertoonen waarvan men zich in het algemeen kan legitimeeren als rechthebbende ten aanzien van de in dat papier vermelde praestatie (de betaling van een som gelds, de uitlevering van goederen).
Belg. Wet op het verlies van toonderpapier. De Belg. Wet van 24 Juli 1921, gewijzigd door de wet van 10 April 1923 op de ongewilde buiten-bezitstelling van titels aan toonder, voorziet zekere maatregelen tot bescherming van de eigenaars van titels aan toonder, die gestolen of vernietigd of verloren werden.
Deze personen moeten door exploot van deurwaarder bij het Nationaal Kantoor voor roerende waarden, verzet aanteekenen tegen de verhandeling der ontvreemde, verloren of vernietigde titels (art. 1). Het Nationaal Kantoor geeft afschrift van het verzet aan de inrichting, die de titels heeft uitgegeven (art. 3), en publiceert de nummers van bedoelde titels in het „Bulletijn der met verzet aangeteekende waarden”. Nadat het verzet door den voorzitter van de rechtbank van koophandel bekrachtigd werd, heeft het een definitief karakter (art. 5), en mogen noch de inrichting, die de titels heeft uitgegeven, noch de wisselagenten, makelaars, bankiers of andere tusschenpersonen, overgaan tot de verhandeling of tot de betaling van de titels of coupons, waarover het verzet gaat (art. 13 en vlg.). Na zekere termijnen kan de eigenaar der vervreemde, vernielde of verloren titels, mits hij pand, borgstelling verleent of waarborgen neerlegt in de Deposito- en consignatiekas, de betaling eischen van de vervallen interesten of dividenden en van de eischbaar geworden kapitalen (art. 19 vlg.).
Dezelfde wet voorziet een reeks speciale bepalingen aangaande het herstel der schade, gedurende den Wereldoorlog veroorzaakt aan hen, die buiten bezit van hun titels werden gesteld.
Lit.: F. Daumont, Les oppositions sur titres au porteur perdus, volés, détruits (9125).