Christelijk (niet orthodox) schrijver. * Ca. 350 te Antiochië, ✝ 428 te Mopsueste. Werd in 383 priester gewijd en werkte vervolgens te Antiochië. In 392 werd hij bisschop van Mopsueste. Hij bestreed de allegorische bijbelverklaring der Alexandrijnsche school en verdedigde de grammaticaal-hist. methode derAntiocheensche school, waarvan hij een der beste exegeten is.
Ofschoon geen formeel ketter, wordt hij met recht de geestelijke vader van het Nestorianisme genoemd. Ook in de genadeleer heeft hij gedwaald. Hij stierf in vrede met de Kerk, maar zijn [persoon en werken werden nog op het vijfde algem. concilie van Konstantinopel (553) veroordeeld. Lambermond.Lit.: O. Bardenhewer, Gesch. der altkirchlichen Lit. (III 1923, 312 vlg.) ; E. Sloots O.F.M., De diaken Pelagius en de verdediging der Drie Kapittels (1936). Theodorus van Raïthu Kerkelijk schrijver, abt van het klooster Raïthu bij den Sinai omstreeks 600. Gaf een bewerking der Scholia van → Leontius van Byzantium tegen verschillende ketterijen en een geschrift De incarnatione, waarin hij de Christologische dwalingen behandelt van Mani tot en met Severus van Antiochië. Andere werken zijn slechts uit citaten bij latere, schrijvers bekend.
Lit. : Bardenhewer, Gesch. altkirchl. Lit. (V, 11 -13).
Theodorus van Samos Een van de meest veelzijdige kunstenaars van de oudheid, 6e eeuw v. Chr., werkte als bouwmeester mede aan het Heraeum van Samos, bekend beeldhouwer en bronsgieter en was ook als edelsmid werkzaam.