In het Prot. kerkrecht, een theorie ter rechtvaardiging der Prot. kerkelijke macht van de landsvorsten: de landsheer zou krachtens zijn heerschappij over het grondgebied uiteraard tevens ook de hoogste kerkelijke macht bezitten, onverschillig welken godsdienst hij zelf belijdt. De grondgedachte dezer theorie is reeds in de heidensche Oudheid te vinden, alsook in het → Byzantinisme en het → Caesaropapisme. Voorn. wetenschappelijke verdedigers: Hugo de Groot (✝ 1645), S. Pufendorf (✝ 1694), Chr.
Thomasius (✝ 1728), J. H. Böhmer (✝ 1749). Meer dan het → collegiaal en het → episcopaal stelsel heeft het t. s. opgang gemaakt en bijgedragen tot de vorming van Luth. landskerken in de Duitsche landen.
Schweigman.