Gem. in de Ned. prov. Limburg (XVI 448 C4), 7 km ten N. van Sittard, grenzend aan Duitschland; doorsneden door de Geleen, de Roode beek en de Vloedbeek; omvat het dorp S. en de gehuchten Dieteren, Baakhoven, en Gebroek. Opp. 1 735 ha, zandgrond en beekbezinking; op 1 Jan. 1937: 4 209 inw. (bijna 98 % Kath.). Landbouw en veeteelt; 200 mijnwerkers en 120 man spoorwegpersoneel (rangeerterrein voor kolentreinen); steenen pannenfabrieken.
S. heeft een monumentale Romaansche kerk uit de 9e eeuw met heiligdommen (zie afb. 3 op de pl. t/o kol. 384 in dl. XVIII). Zevenjaarlijksche heiligdomsvaart. Parochie S. en rectoraat Mariaveld (Lazaristen).
J ongen.Geschiedenis
S. is het oude Suestra, abdij, gesticht door St. Willebrord, door Pepijn van Herstal met immuniteit begiftigd. In 882 werd zij door de Noormannen verwoest. In de 9e eeuw was de abdij in een vrouwenabdij veranderd. Siginand, kunstenaar der abdij Prüm, genoot een tijd lang de abbatiale waardigheid van S. Nabij S. werd 1 Aug. 900 Swentibold, koning van Neder-Lotharingen, verslagen en gedood; hij werd in de abdijkerk begraven. Benedicta, Caecilia en Relindis, drie dochters van Swentibold, waren kloosterzuster te S. en de beide eersten achtereenvolgens oversten. Zij waren opgeleid in den kloosterlijken staat door de H. Amalberga. Van deze heilige vrouwen en van Swentibold alsook van de H. Odegondis, misschien de echtgenoote van Swentibold, worden de relieken nog te S. vereerd, vooral tijdens de zevenjaarlijksche Heiligdomsvaart. S. werd een stift voor adellijke dames, die minstens acht, later zestien kwartieren moesten hebben. Niet altijd was de tucht voorbeeldig. In de 16e eeuw waren er tien stiftdames, later slechts zeven. Het stift is opgeheven in den Franschen tijd. De abdijkerk (Romaansche stijl) is thans parochiekerk. De oude Gotieke parochiekerk was in 1789 door brand verwoest en niet meer herbouwd. Thewissen.
Lit.: Jos. Coenen, De drie Munsters van de Maasgouw, Susteren (in : Publ. du Limbourg LVII, blz. 20).