Oudtijds, toen men zich om astrologische of artistieke redenen met den sterrenhemel inliet, vervaardigde men meest sterrenbeeldenkaarten, waar de eigenlijke sterren weinig opvielen. In de M.E. teekende men ook wel sterrenkaarten, vooral naar de opgaven van Ptolemaeus of der Arabieren. In den modernen tijd legt men steeds meer den nadruk op nauwkeurige plaats- en helderheidsopgave. In den laatsten tijd geeft men ook geheel photographisch vervaardigde sterrenkaarten uit, bijv. de zgn.
Franklin Adamskaarten, en de Carte du Ciel (in bewerking).Voor populair gebruik o.a. Richard Schurigs Himmels-atlas (s1923). P. Bruna.