in Ned.-lndië. Toen de tweede-klasseschool (zie ➝ Nederlandsch-Indië, kol. 426) voor de breede massa van het volk te vérgaand en te duur bleek te worden, ging de regeering over tot stimuleering van de oprichting van volksscholen door de lagere Inheemsche rechtsgemeenschappen. In de centra bleven de tweede-klassescholen bestaan, terwijl in een kring van volksscholen telkens een vervolgschool werd geopend door de regeering (of missie of zending), welker abituriënten hetzelfde ontwikkelingspeil bereikten als die van een volledige tweede-klasseschool. Volledige tweede-klasseschool en vervolgschool kregen nu tegenover de volksschool den naam standaardschool.
Oorspr. drie klassen tellend, heeft de s. na de opkomst der volksscholen als minimum vier klassen, meestal echter vijf, in de groote plaatsen zelfs een enkele zes klassen. Het onderwijs omvat lezen en schrijven in de landstevens voertaal (soms is de landstaal vervangen door Maleisch), Maleisch, eenvoudig rekenen, teekenen, aardrijkskunde van Ned.-lndië, eenvoudige natuur-, plant- en dierkunde, gymnastiek en handenarbeid. Waar een 6e klas is, wordt onderwijs in landbouwkundige of handelsrichting gegeven, al naar de omgeving. Het personeel bestaat in de laatste jaren grootendeels uit abituriënten van kweek- en normaalscholen Olthof.