Dwaling, die een middenweg zocht tusschen Pelagius en de strengere genadeleer van Augustinus. Het S. leerde, dat het eerste begin van het geloof en ook van ieder goed werk van den vrijen wil uitgaat, maar dat dan aanstonds de genade te hulp komt en dat de genade noodig is voor de voltooiing.
Deze leer komt het eerst voor in de 13e der Collationes van Joannes Cassianus, den abt van Marseille, en werd door de monniken van Marseille en in het algemeen van Zuid-Gallië gepropageerd (Vincentius van Lerins, Gennadius van Marseille, Faustus van Reji e.a.). Het werd vooral bestreden door Prosper van Aquitanië en definitief veroordeeld op het 2e Concilie van Orange in 529. Franses.