Letterlijk: schrijver. Bij de Romeinen was de s. een ondergeschikte beambte in dienst van den senaat of van overheidspersonen, een soort secretaris.
Ook privé personen hielden scribae. In later tijd wordt de scriba tot de notarii gerekend en met dezen geïdentificeerd.
Ook de afschrijver van handschriften wordt scriba genoemd. De scriba civitatis der M.E. is de stadsschrijver, gemeente-secretaris.
In Byzantium hadden de scribae o.a. tot taak de bevelen des vorsten naar de provincies over te brengen en daar te doen uitvoeren. De Vulgata gebruikte het woord om de Schriftgeleerden aan te duiden, bijv.
Mt.23.2; Mc.1.22; Lc.22.2, enz.