(krijgsk.), rem, toegepast bij het oude geschut om den terugloop van de affuit bij het schot te beperken. Men had veerende schopremmen, die bestonden uit een breede schop, scharnierend aan affuitas of staart van de affuit verbonden; de niet-veerende waren vast aan den staart verbonden.
Bij het moderne geschut met vuurmondterugloop is de staart voorzien van een eenvoudige schop, waardoor de affuit bij het schot geheel stilstaat.