(Spaansch: novela picaresca). Zoo heeten een groep romans, ontstaan in den tijd der Renaissance, met als hoofdpersoon een bedeljongen (Sp. picaro), later een schelm of avonturier, wiens lotgevallen en streken niet zonder satyrische strekking verhaald worden.
De eerste en verreweg de beste is Lazarillo de Tormes (1554) van een onbekenden Spaanschen schrijver. Hij werd veelvuldig nagevolgd in Spanje zelf: Guzman de Alfarache door Alemán, Historia de la vida del gran tacano Pablos van Quevedo, en elders: Der abenteuerliche Simplizissimus van Grimmelshausen (1669), Den Vermakelijken Avonturier door N.
Heinsius (1695), Gil Bias door Lesage (1715 vlg.). Breero ontleende er gegevens aan voor zijn Spaanschen Brabander.Lit.: J. Prinsen, De roman in de 18e e. in West-Europa (1925); S. Erens-Bouvy, Het Leven van Lazarillo de Tormes (1922).
v. d. Eerenbeemt.