Vertaling van „Sardonius risus” = een krampachtig lachen zonder uiterlijke oorzaak; bij de Klassieken: een hatelijke, grimmige lach, die veroorzaakt werd door het gebruiken van een vergiftige plant, groeiend op Sardinië (Sardonia herba), nl. de Ranunculus sceleratus, waardoor de mond als bij een smartelijken lach vertrokken werd (Sallust. Hist. 2; Pausanias 10,17 laat het ten onrechte teruggaan op Odyssee 20, 301/302).
In de geneeskunde: de tonische facialiskramp, bijv. bij tetanus.Lit.: Mercklin, Die Talossage u. das Sardon. Lachen 1851).
C. Brouwer.