Algemeen natuurkundig verschijnsel, waarbij een bepaald electrisch of mechanisch systeem trilt met de maximale amplitude. Wanneer men beschouwt een bepaald mechanisch of electrisch systeem, met bepaalde eigenfrequentie, dat in trillingstoestand kan worden gebracht door een uitwendige periodieke storing van bepaalde frequentie, kan men wiskundig aantoonen, dat het beschouwde mechanisch stelsel met maximale amplitude zal trillen, wanneer zijn eigenfrequentie overeenstemt met de frequentie der opgelegde trilling.
Op deze wijze kan worden verkregen, dat door een betrekkelijk kleine uitwendige storing een systeem aan het trillen kan worden gebracht. Op dit verschijnsel berust het zgn. meetrillen of resoneeren der pianosnaren, wanneer in de buurt een stemvork met overeenstemmende frequentie wordt aangeslagen.
Van het resonantieverschijnsel wordt ook gebruik gemaakt om het geluid te versterken (klankkast van een stemvork of viool; → Resonantiebodem; → Klankbollen).De menschelijke stem wordt versterkt door de r. van de vsch. met lucht gevulde ruimten, die middellijk of onmiddellijk in verbinding staan met het strottenhoofd.
Electrische r. speelt een rol bij de radio-ontvangst; de electr. trillingskringen worden door → afstemmen in r. gebracht met de te ontvangen golf.