In de meest gangbare beteekenis van het woord is r. de psychologie, die alle psychische verschijnselen tot het schema P(rikkel) —R(eactie) terugbrengt, waarbij echter onder → reactie enkel de organische werkingen van het zenuwstelsel, dus spieren klierreacties verstaan worden, die dan als reflexen opgevat worden met uitsluiting van alles wat op het bewustzijn betrekking heeft. In dezen zin is de r. gelijkluidend met → objectieve psychologie, die zich aandient onder de benamingen van → Reflexologie, → Behaviorisme, → Praxiologie.
Het is een zuiver mechanistische opvatting van het zieleleven en derhalve niet aanvaardbaar.Sommige auteurs geven aan hun psychologie ook den naam van r., maar gebruiken dan het woord in veel wijderen zin: alle vormen van gedraging zijn reacties op een bepaalden prikkel, waaronder ze dan echter begrijpen bewustzijnsacten, zooals zien, hooren, bevreesd of toornig zijn, herinneren. Deze opvatting is te aanvaarden, mits men goed voor oogen houdt, dat het schema P—R geenszins een wiskundige formule is: een sensatie bijv. hangt niet enkel af van de natuur van den prikkel, maar ook van de natuur, den actueelen toestand en het verleden van het individu. v. d. Veldt