Spaansch dwaalleeraar. ✝ 385. P. begon vanaf 370 vreemde opinies te verkondigen, o.a. de Sabelliaansche opvatting der Triniteit, Manicheesche ideeën over wereld en duivel, verwerping van het huwelijk en het vleeschgebruik en andere verkeerde praktijken, en ten slotte verzet tegen de hiërarchie.
Hij vond instemming bij de bisschoppen → Instantius en Salvianus en weldra ook Hyginus van Cordova. Zij wijdden hem bisschop van Avila.
Andere bisschoppen, Ithacius en Hvdacius, bestreden hem krachtig, maar men twijfelt aan de zuiverheid van hun motieven. P. werd verbannen: Ithacius verkreeg van den usurpator Maximus, dat een synode werd gehouden in Bordeaux; P. weigerde te verschijnen en beriep zich op keizer Maximus; hij werd naar Trier gevoerd en daar, op aanstoken van zijn tegenstanders, ondanks het krachtig protest van St.
Martinus, tot den brandstapel veroordeeld. Dit wordt veelal beschouwd als de eerste ketterexecutie van staatswege, maar anderen meenen, dat hij niet op dogmatische gronden doch wegens toovenarij veroordeeld zou zijn.
S. Ambrosius keurde de terechtstelling ten scherpste af en weigerde de gemeenschap met bisschoppen, die daarmee hadden ingestemd.
In 1889 werden 11 tractaten op naam van P. gepubliceerd, maar velen meenen met dom Morin, dat die van Instantius afkomstig zijn. → Priscillianisten.Lit. : Bardy, in Dict. Théol. Cath. (XIII) ; Davids, De Orosio et S. Augustino priscillianistarum adversariis (1930); Lex. Theol. Kirche (VIII). Franses