(= pronomen possessivum; Lat. possidere = bezitten) of bezittelijk voornaamwoord, term uit de grammatica. Het staat bijvoeglijk bij een substantief, bijv.: heb je mijn boek ook gezien; of vervangt dit en wordt dan verbonden met het lidwoord van bepaaldheid, bijv.: al het mijne is het uwe.
Het p. drukt een zgn. betrekking van bezit uit, die echter dikwijls geen werkelijke bezitsbetrekking is, bijv.: Je geklets verveelt me, hij verwaarloost zijn studie, terwijl hij weet dat zijn toekomst op het spel staat. Strikt genomen kan men dus alleen spreken van een algemeene betrekking tusschen den grammatischen persoon, die met het p. wordt aangeduid, en het bepaalde begrip; zoodat in veel talen de werkwoords-conjugatie possessief is: mijn werk = ik werk; je werk = je werkt, enz.