(Lat., = vrede). In de liturgie is p. de naam voor den → Vredekus, en tevens, hiervan afgeleid, voor het voorwerp, waarmede sinds de M.E. die kus veelal wordt overgebracht (→ Osculatorium). Ook komt p. in meerdere formulen voor: Pax Domini sit s e m p e r vobiscum (de vrede des Heeren zij steeds met U), wanneer de priester in de H. Mis met het Hostiefragment drie kruisteekens over den kelk maakt; oorspr. kondigde hij waarsch. luide met die woorden den vredekus aan.
Pax h u i c domui (Vrede zij in dit huis) zegt de priester onder het binnentreden bij een zieke, aan wien hij de H. Communie brengt (vgl.Lc.10.5); Pax tecum (vrede zij met U) zegt men, sinds 11e e., bij het overbrengen van den vredekus, daarbij ten antwoord ontvangend: Et cum spiritu tuo (En met uw geest). Pax vobis (Vrede zij met u-lieden), was reeds in de 4e e. de liturgische groet van den bisschop, door de aanwezigen steeds beantwoord met: Et cum spiritu tuo. Nog heden is het alleen de bisschop, die deze formulegebruikt.
Louwerse.