(Oranje), arr.-hoofdstad in Z. Frankrijk, aan de spoorlijn Lyon-Marseille (XI 96 F4). Ca. 12 000 inw. Wijnbouw, zijdeteelt, industrie.
Kathedraal. Rom. oudheden: amphitheater, waterleiding, baden, oude muren, circus, triomfpoort. Oude naam: Arausio.O. behoorde eerst tot Austrië, was sinds de 11de e. een afzonderlijk graafschap. Kwam in 1530 door erfenis aan René van Nassau-Chalon. Het wapen van Oranje, een jachthoorn, werd sindsdien in het wapen der Ned. Nassau’s opgenomen. De wapenspreuk: Je maintiendrai Chalon, werd later gewijzigd in: Je maintiendrai Nassau. Na den dood van René (1544) ging O. over op zijn neef Willem van Nassau. Lodewijk XIV maakte zich in 1660 van O. meester en na herhaalde wisselingen van bezitter werd het in 1713 voorgoed Fransch.
Lit.: Drossaers, De Prins en het Prinsdom O. (in: Gedenkboek Prins W. v. 0.1933). J. D. M. Cornelissen.
Concilies van Orange. In Orange, dat reeds vóór 314 bisdom was, werden twee belangrijke synoden gehouden. De eerste, onder leiding van S. Hilarius van Arles, in 441, vaardigde 30, meest disciplinaire, canones uit, o.a. een verbod om → diakonessen te wijden. De tweede, onder St. Caesarius van Arles. in 529, is van groote beteekenis voor de geschiedenis van de genadeleer. Men verdedigde in 25 capitula de genadeleer van Augustinus tegen het Semi-pelagianisme. Ze werden in 531 door den paus bekrachtigd. ï)e beslissingen omtrent erfzonde, genade en praedestinatie werden deels letterlijk aan de werken van Augustinus ontleend. Ook het Praedestinatianisme werd veroordeeld. Daarmee wendde men zich tegen te ver gaande conclusies uit de leer van Augustinus. Franses.
Lit.: Hefele-Leclercq, Hist. des Conciles (II, 1085 vlg.); Dict. Théol. Cath. (XI, 1087 vlg.); Cappuyns, in : Rech. d. Théol. anc. et médiévale (1934, 121 vlg.).