Naam gegeven aan den Engelsch-Chineeschen oorlog van 1840-’42. De Engelschen wilden vrijen toegang tot China verkrijgen, dat tot dan toe voor den Europ. handel gesloten was. Aanleiding tot het conflict gaf de opiumkwestie: de invoer van deze waar uit Bengalen was door de Chin. regeering verboden. In 1839 werden te Kanton meer dan 20 000 kisten gesmokkelde opium van Engelschen in beslag genomen en vernietigd.
Een Eng. expeditiecorps verscheen onder de admiraals Elliot en Bremer,dat Kanton blokkeerde. De Engelschen bezetten de haven van Amoy en bestormden Sjanghai en Tsjen-kiang. Bij het verdrag van Nanking (1842) verkreeg Engeland Hongkong-eiland en de openstelling van vijf havens.De opiumkwestie werd echter niet opgelost. Van 1857-’60 duurde de tweede Opiumoorlog, waarin ook Frankrijk aan de zijde van Engeland tegen China optrad. Bij den vrede van Peking moest China niet alleen de opiumteelt op eigen bodem toelaten, doch kreeg ook de import van deze waar uit Indië een wettelijk karakter. De Chin. regeering bleef echter het rooken van opium als een zeer gewichtige zaak beschouwen, hetgeen later meermalen aanleiding tot diplomatieke onderhandelingen gaf.
Lit.: Parker, Chinese account of the Opiumwar (1888); Morse, The internat. relations of the Chinese Empire (I 1910). Lousse.