Lat. naam voor ons „voorteeken” of „wonderteeken”. De Romeinen onderscheidden toevallige, in zich niet opvallende omina, als bijv. niezen, het vliegen van vogels in bepaalde richting, van opvallende omina, als de geboorte van een kalf met vijf pooten en andere griezelige dingen. Het o. werd eeuwenlang zeer officieel behandeld en door een aparte klasse van staatsambtenaren met heilig karakter geïnterpreteerd (haruspices). Een der voornaamste persoonlijkheden in de Hoofdstad der wereld (de Pontifex Maximus) teekende deze dingen ambtshalve aan voor zijn archief.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
