(of voltrap, Duitsch: Normalstufe), waarnaast voorkomen de rekkingstrap (Dehnstufe), de zweemtrap (Schwundstufe) en de nultrap (Nullstufe). Deze termen worden gebruikt voor de accent- en kwantiteitsverschillen van één en dezelfde silbe in den Oer-Indogermaanschen tijd. In het Grieksch en Latijn zijn deze nog het duidelijkst bewaard gebleven.
Zoo is bijv. van men = zich herinneren, de rekkingstrap aanwezig in het Grieks voor wrok, de e-normaaltrap in in het Grieks voor moed, geest, hart, de o-normaaltrap in in het Grieks voor ik heb het plan gemaakt, de zweemtrap in Lat. mémini (ik herinner mij) en de nultrap in het Grieks in den 3en persoon meerv.