wordt in de psychopathologie in dubbele beteekenis gebruikt. Vooreerst geeft men er mee aan den toestand, waarin slechts één enkele waangedachte optreedt, die tot een zeer bepaald gebied beperkt blijft.
In deze beteekenis staat m. tegenover ➝ paranoia, waarbij meerdere waangedachten optreden, die de neiging hebben zich over een steeds grooter gebied uit te breiden. Op de tweede plaats spreekt men van m., als een of meerdere driften zich met zeer groote kracht uiten in slechts één (en dan meestal abnormaal) symptoom (bijv.: kleptomanie, pyromanie).
Het begrip en de leer der m. (in beide beteekenissen) hebben practisch maar weinig beteekenis meer.v. d. Sterren.