bestaat vooreerst uit een verdrag tusschen Duitschland en Italië (20 Febr. 1887), waarbij Duitschland zich verplichtte Italië bij te staan, in het geval dat Frankrijk zijn macht zou willen uitbreiden over Tripolis of over Marokko, terwijl van Italië geen verdere verplichtingen geëischt werden dan reeds in het Drievoudig Verbond besloten lagen. Vervolgens in een notawisseling tusschen Italië en Engeland in dezelfde maand Febr., waarbij de handhaving van den status quo in de heele Middell. Zee werd aangenomen: Italië steunt Engeland in Egypte, Engeland de actie van Italië in Tripolis en Cyrene, met belofte van wederzijdschen steun in elk geschil, dat een van beiden in de Middell.
Zee met een derde mogendheid zou kunnen krijgen. Oostenrijk betuigde zijn adhaesie aan deze nota’s. In 1895 echter weigerde Engeland deze afspraak te hernieuwen.Op 2 Jan. 1937 werd te Rome een Britsch-Ital. accoord geteekend, waarbij beide landen verklaarden den status quo rond de Middell. Zee niet te willen wijzigen en elkaars rechten en verplichtingen in de M. Z. te zullen eerbiedigen.
Lit.: N. Japikse, Europa en Bismarck’s Vredespolitiek (1925). Derks.