1° van Antiochië.
In 330 werd de bisschop van Antiochië, Eustathius, door de Arianen afgezet. Een deel der geloovigen bleef hem trouw en erkende na zijn dood Paulinus als rechtmatig bisschop (362-368). Kort tevoren hadden de Arianen Meletius tot bisschop aangesteld, maar deze bekeerde zich weldra en nu waren er dus twee Kath. bisschoppen. De Arianen kozen een derden: Eudoxius.
De Katholieken van het Oosten erkenden meerendeels Meletius, die door Flavianus werd opgevolgd, de paus en het Westen erkenden Paulinus. Het duurde tot 413, eer de beide Kath. partijen zich vereenigden, ofschoon Flavianus reeds in 398 door Rome was erkend, waartoe S. Ambrosius en S. Joannes Chrysostomus hadden bijgedragen.
Lit.: Cavallera, Le Schisme d’Antioche (1905); Dict. Théol. Cath. (X 1928, 520 vlg.); Lex. Theol. Kirche (VII 1935, 66). Franses.
2° Van Egypte.
➝ Meletius van Lycopolis.