Z.W. kust van Voor-Indië (X 224 D 5-6), 540 km lang. De kust van M. stijgt uit de lagunenrijke vlakke kust omhoog naar de W. Ghats.
De rivieren zijn onbevaarbaar. Het klimaat is gekenmerkt door hoogen regenval: ca. 300 cm (stijgende Z.W. moesson). De bewoners zijn Drawida’s.
Zie verder → Madras (presidentschap). Sipman.Christendom aan de kust van Malabar Historisch staat vast, dat vanaf de vroegste M.E. het Christendom hier gevestigd was, de zgn. Thomas-Christenen, die echter, door de onderbreking van het verkeer met het Westen, tot Nestorianisme vervallen waren. Zij volgden den Syro-Malabarschen ritus. Met de komst der Portugeezen en de werkzaamheid van St. Franciscus Xaverius (1542) werd er niet alleen een Latijnsche Christenheid gesticht, maar hereenigden zich ook vele Thomas-Cliristenen met Rome, met behoud van eigen ritus. Thans zijn er op de kust van Malabar 6 bisdommen van Lat. ritus. 4 van Syro-Malabarschen en 2 van Svro-Malankaarschen ritus (zie kaart Eng.en Fr.-Indië, kerkel. indeeling, in dl.
X, t/o kol. 225), met te zamen ca. 1¼ millioen Katholieken. Daarnaast zijn er nog ca. 700 000 Schismatieken en Protestanten. Vgl. → Indië (sub III. Missiegeschiedenis).
Lit.: Cath. Encyl. (XIV, 9.v. Thomas-Christians; zeer uitvoerig voor de gesch.); Streit, Atlas Hierarchicus; Zschr. f. Missionswissensch. (1936). Gorris Malabarsche liturgie Ook Syro-Malabarsche liturgie genoemd wegens haar Oost-Syrische afkomst (uitgezonderd de liturgie van een groep, die sinds het schisma van 1663 zich bij de → Jacobieten aansloot). De Katholieken gebruiken sinds 1599 die Oost-Syrische liturgie, op meer dan grondige wijze gezuiverd van haar Nestoriaansche elementen en sterk „geromaniseerd”.
Van de oude drie anaphoren: die der Apostelen, van Theodorus van Mopsueste en van Nestorius, behielden zij alleen de eerste in gewijzigden vorm. Voor het overige: sacramenten en sacramentaliën, is hun liturgie bijna geheel Romeinsch; hun brevier is uiterst eenvoudig. Zie ook → Syrische liturgieën.
Lit.: De Syro-Malabaarsche ritus (Studiedagen v. h. Apostolaat der Hereeniging, 1934); Janin, Les Eglises Oriënt,, et les Rites Oriënt. (Parijs 1922); Rahmani, Les Liturgies oriënt, et occident. (Beiroet 1928); Dumont, Tableau d. l. Filiation et d. l. Rópartition d. divers Rites, Confessions et Hiérarchies (Rijsel 1936). Louwerse.