van Cagliari, orthodox theoloog, maar leider van een schisma in den strijd tegen het Arianisme.✝ 370 (371). L. was een vurig bestrijder van het Arianisme. Hij behoorde tot de pauselijke legaten op de synode van Milaan 355, waar S.
Athanasius onder keizerlijken dwang veroordeeld werd. L. weigerde te onderteekenen en werd verbannen naar het Oosten. Tijdens die ballingschap schreef hij 5 traktaten, die theologisch niet belangrijk zijn, maar wel waarde hebben voor de geschiedenis van den Bijbeltekst door de talrijke lange citaten.
In 362 kwam hij vrij en trok naar Antiochië, waar hij zich mengde in den strijd om den bisschopszetel (➝ Meletiaansch schisma). Weldra kwam het tot een schisma, doordat L. en andere rigoristen (➝ Luciferianen) zich niet konden neerleggen bij milde behandeling van bisschoppen en priesters, die van het Arianisme tot de ware Kerk terugkeerden. Op Sardinië, waarheen hij terug was gekeerd en waar hij stierf, wordt L. als heilige vereerd.Lit.: Bardenhewer, Gesch. d. altkirchl. Lit. (III 21923, 469-477); Lex. Theol. Kirche (VI 1934); Dict. Théol. Cath. (IX 1926).
Franses.