Er zijn twee soorten l. v.
1° Die, welke gedurende een beperkten tijd licht geven, na eenigen tijd aan het licht blootgesteld te zijn geweest; ook Balmainsche verf genoemd;
2° Die, welke een practisch onbeperkten tijd (10 jaar) licht uitstralen, ook zonder eerst belicht te zijn geweest (radiumverf).
De eerste bestaan uit de sulfiden van calcium, strontium en/of barium met sporen van zware metalen (bismuth, koper, thallium). Zij worden niet veel gebruikt, omdat de licht-uitstraling te kort duurt en de verf zelf te onbestendig is. Radium-verf bestaat uit een bepaalde modificatie van zinksulfide (zgn. Sidotblende) met een weinig radium; door de straling van het radium wordt het zinksulfide tot lichten gebracht. Uitgebreide toepassing voor wijzerplaten. Zernike.
Lit.: R. Tomaschek, Darstellung und Untersuchung phosphorescierender Stoffe, in Stahlers’ Handb. der Arbeitsmethoden in der anorgan. Chemie (IV 1926, 327); G. Berndt, Radioakt. Leuchtfarben (1920).