Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 18-09-2019

Lazarus (heilige)

betekenis & definitie

Styliet. * te Magnesia a.d. Maeander, ✝ 7 Nov. 1054. Eerst monnik van het klooster te Attalia, daarna van het klooster van den H.

Sabbas te Jerusalem, waar hij priester werd gewijd. Hij trok zich terug op een zuil in de nabijheid van Ephese, welke hij na zeven jaar verwisselde met een zuil op den berg Galesion, waarop hij 41 jaar leefde. Hij stichtte drie kloosters.

In de nabijheid van zijn zuil liet hij een kapel bouwen om de godsdienstoefeningen te kunnen bijwonen. Feestdag 7 November.Lit.: Acta S. S. Nov. (III 1910, 502-608). Feugen.

Orde van den H. Lazarus of Lazarieten. Reeds vóór de Kruistochten bestonden er in het H. Land, meer in het bijzonder te Jerusalem, hospitalen ter verpleging van melaatschen en vindt men melding gemaakt van broeders, die zich aan hun verpleging wijdden. Zij volgden den regel van den H. Basilius als de andere Oostersche kloosterlingen. Eerst ten tijde der Kruistochten ontstond een eigenlijke Orde, in den beginne wellicht één met de Johannieters, later tot een eigen Orde onder een eigen grootmeester uitgegroeid, die de verpleging der melaatschen ten doel had. Eerst konden slechts melaatschen, later echter ook anderen lid zijn. Tot 1253 gold de bepaling, dat de grootmeester een melaatsche moest wezen. Zij volgden den regel van den H. Augustinus. Hun sympathiek doel schonk hun vele bezittingen en rijke inkomsten. De zetel van den grootmeester werd in 1253 verlegd naar Boigny bij Orleans. Daar bij de overbrenging naar het Westen het eigenlijke doel steeds meer op den achtergrond geraakte, hief Innocentius VIII in 1490 de Orde op en vereenigde haar leden en hun bezittingen met de Orde der Johannieters. In Fr. werd de voorlezing van de opheffingsbulle verhinderd en bleef de Orde voortbestaan. In 1604 benoemde Hendrik IV Philibert de Nerestang tot grootmeester, die tegelijk grootmeester was van de door den koning ingestelde Ridderorde van Onze Lieve Vrouw van den Berg Carmel. Deze bracht de Orde tot een wereldlijke ridderorde terug. In de Fransche Revolutie gingen beide Orden ten gronde. In Italië bleef een onderscheiding of koninklijke ridderorde van St. L. bestaan zonder eenig kerkelijk karakter. Vgl. → Mauritius- en Lazarusorde. Feugen.

Lit.: E. Sauer, Der Lazariterorden u. das Statutenbuch v. Seedorf (diss., Freiburg i. Schw. 1930) ; G. de Sibert, Hist. des hospitaliers-militairs de N. Dame du Mt. Carmel et de St. Lazare (2 dln. Parijs 1772) ; Bertrand, Hist. des Cheval. Hosp. de St. Lazare (Parijs 1932).

< >