Verhoor, waarvan de leiding, inzonderheid van dat der getuigen, niet plaats heeft door den voorzitter van het gerecht, maar door partijen zelf. Eerst geschiedt het verhoor door de partij, die den getuige heeft voorgebracht (examination in chief), dan door de wederpartij (cross-examination), waarna de eerste recht heeft nog eenmaal het verhoor te herhalen (re-examination). Voorstanders van dit Eng. systeem meenen als voordeel te zien, dat partijen zelf beter uit den getuige kunnen halen wat „erin” zit; nadeelen zijn, dat het verhoor vaak ontaardt in een soort behendigheidswedstrijd, intimidatie der getuigen en verwarring.
In Ned. in het Wetboek van Strafvordering niet opgenomen; onder aandrang der Commissie van Voorbereiding aanvankelijk door minister Ort overgenomen, door min. Heemskerk geschrapt en ook door de Kamers niet aanvaard. Verhoor van den getuige geschiedt in eerste instantie door den voorzitter, daarna kunnen in volgorde de andere rechters, de officier van justitie en de verdachte hem vragen stellen.
Hiervan is slechts uitgezonderd de getuige, die op verzoek van verdachte gedagvaard of ter zitting aanwezig is en niet in het ➝ vooronderzoek is gehoord: deze wordt eerst door verdachte ondervraagd. Ook ➝ confrontatie der getuigen heeft slechts plaats door den voorzitter.Kleene.
In België bestaat evenmin het kruisverhoor. De getuigen worden ondervraagd door den voorzitter van het rechtsprekend college. De andere rechters, de ambtenaar van het Openbaar Ministerie mogen, mits de voorzitter dit toestaat, rechtstreeks vragen stellen aan den getuige. De beklaagde en de andere partijen zijn alleen gerechtigd vragen te stellen bij monde van den voorzitter.
Collin.