(philologie), bepaalde metaphora, waarbij een zaak, die met kleur eigenlijk niets te maken heeft, in een zekere kleur gezien en gezegd wordt. De brug naar die overdracht is het gevoel, voor hetwelk de lichte en donkere, warme en koude kleuren psychologische beteekenis hebben. Vele voorbeelden bij H.
Padberg, .De mooie taal (1924, 242-244), o.a. O drymael witten dag (Vondel); naargeestige grauwe verlatenheid (Ligthart).v.d. Eerenbeemt.