Kinine (C20H24N2O) en kininezouten worden bereid door kinabast (→ Kina) met gebluschte kalk fijn te malen, uit te trekken met toluol en hieruit met verdund zwavelzuur de alkaloïden uit te schudden. De zoo verkregen oplossing wordt bij kooktemperatuur met natronloog geneutraliseerd en warm gefiltreerd; bij bekoeling kristalliseert dan het zoogenaamde ruw kininesulfaat, bestaande uit neutraal kininesulfaat, (C20H24N2O2)H2SO48H2O, gemengd met eenige percenten cinchonidine, uit. Dit wordt in een groot gedeelte der wereld, sinds 1935 ook weer in Ned.
O. Indië, als zoodanig gebruikt, of opgelost in verdund zwavelzuur tot kininebisulfaat, C20H24N2O2H2SO47H2O, ontkleurd met kool en geneutraliseerd tot sulfaat, waardoor het geraffineerde sulfaat, dat vnl. in Ned. het ruwe verdrongen heeft, verkregen wordt. K. als zoodanig wordt bereid door de zwavelzure oplossing met ammonia neer te slaan; met zoutzuur ontstaat daaruit het kinine-chloride resp. het beter oplosbare bichloride.
Kininezouten fluoresceeren blauw, de oplosbare smaken bitter, als niet-bittere worden o.a. gebruikt kinine-tannaat, kinine-aethylearbonaat (merknaam: euchinine), kininecarbonaat (merknaam: aristochine).K. is niet alleen als specifiek geneesmiddel tegen malaria, maar ook als amarum, tonicum, weeënbevorderend en pijnstillend middel belangrijk.
Over de zoogenaamde kina-overeenkomst, zie → Kina (s.v.). Sillen